Bezobjawowa reaktywacja wirusa JC u pacjentów leczonych Natalizumabem ad 7

Ponadto spadek komórkowej odpowiedzi immunologicznej był bardziej wyraźny u pacjentów z reaktywacją wirusa JC we krwi niż u osób bez. W związku z tym możliwe jest, że natalizumab wywiera bezpośredni negatywny wpływ na komórki T specyficzne dla wirusa JC, występujące po około roku leczenia, które mogły uczestniczyć w reaktywacji wirusa JC w nerkach, a następnie rozprzestrzenić się do krwi. To badanie pilotażowe ma kilka ograniczeń. Po pierwsze, liczba włączonych pacjentów była niewielka. Po drugie, nie pobieraliśmy próbek płynu mózgowo-rdzeniowego i dlatego nie mogliśmy stwierdzić, czy subkliniczna reaktywacja wirusa JC również wystąpiła w ośrodkowym układzie nerwowym, jak twierdzili inni.25 Po trzecie, nie mierzyliśmy komórkowej odpowiedzi immunologicznej u naszych pacjentów przed zaczęli leczenie natalizumabem. Jednak w poprzednim badaniu z użyciem testu uwalniania chromu-51 odkryliśmy, że nieleczeni pacjenci ze stwardnieniem rozsianym mają silną komórkową odpowiedź immunologiczną przeciwko wirusowi JC, w którym pośredniczą cytotoksyczne limfocyty CD8 +.14. W niniejszym badaniu używaliśmy innej biblioteki peptydów. , co pozwoliło nam objąć wszystkie możliwe epitopy 9aa białka VP1 wirusa JC prezentowane na cząsteczkach klasy I głównego kompleksu zgodności tkankowej (MHC) z limfocytami T CD8 + i wszystkimi możliwymi epitopami 12aa prezentowanymi na cząsteczkach MHC klasy II komórkom T CD4 +. Dlatego uważamy, że nasza ocena komórkowej odpowiedzi immunologicznej podczas przebiegu terapii natalizumabem była solidna i wyczerpująca.
Podsumowując, nasze odkrycia rzucają nowe światło na możliwe mechanizmy, które prowadzą do reaktywacji wirusa JC u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym leczonych natalizumabem. Jednak nie sugerujemy żadnych zmian w leczeniu stwardnienia rozsianego, ponieważ kliniczne implikacje tego badania pilotażowego wciąż nie są znane. Niemniej jednak nasze wyniki stawiają również więcej pytań i otwierają nowe możliwości badań. Po pierwsze, należy ustalić, czy pomiar miana wirusa we krwi i moczu jest wystarczającym wskaźnikiem zastępczym aktywności wirusa w ośrodkowym układzie nerwowym. Po drugie, jeśli rzeczywiście natalizumab wywołuje pojawienie się PBMC zakażonych wirusem JC w krwioobiegu, w jaki sposób te komórki mogą rozprzestrzeniać wirus na centralny układ nerwowy, ponieważ ich wynaczynienie w miąższu mózgu jest selektywnie blokowane przez lek. Ponieważ liczba pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, u których rozwija się PML podczas terapii natalizumabem, pytania te będą wymagać pilnych odpowiedzi. Monitorowanie molekularne wirusa JC może pozwolić na wczesną identyfikację pacjentów z ryzykiem PML w tej populacji.
[hasła pokrewne: dobry urolog warszawa, zdrowie fizyczne definicja, na czym polega leczenie kanałowe zęba ]