Prawdopodobny lub podejrzewany przypadek został sklasyfikowany jako potwierdzony, gdy próbka od osoby dała wynik pozytywny na obecność wirusa Ebola w badaniach laboratoryjnych. Tabela 1. Tabela 1. Charakterystyka demograficzna oraz objawy i objawy u potwierdzonych i prawdopodobnych pacjentów z przypadkami wirusa eboli z ostatecznym wynikiem klinicznym w Gwinei, Liberii, Nigerii i Sierra Leone. W sumie 4507 potwierdzonych i prawdopodobnych przypadków EVD zgłoszono do WHO między 30 grudnia 2013 r. I 14 września 2014 r. – okres 37 tygodni. W sumie 718 potwierdzonych i prawdopodobnych przypadków i 289 zgonów odnotowano w tygodniu od 8 września do 14 września sam. Liczby potwierdzonych i prawdopodobnych przypadków zgłoszonych przez poszczególne kraje w czasie są przedstawione na Rysunku i Rysunku 2. Szczegółowe informacje były dostępne w 3343 potwierdzonych i 667 prawdopodobnych przypadkach; przypadki te zostały wykorzystane we wszystkich naszych analizach, z wyjątkiem prognoz (wyniki analiz opartych na potwierdzonych, prawdopodobnych i podejrzanych przypadkach przedstawiono w Dodatku 1). Mediana wieku osób z EVD wynosiła 32 lata (zakres międzykwartylowy, 21 do 44) i nie było znaczących różnic w rozkładzie wieku osób z EVD między krajami. Większość osób z EVD (60,8%) miała od 15 do 44 lat (ta grupa wiekowa stanowi tylko 44% populacji) (Tabela 1). Nie było również znaczących różnic między krajami w ogólnej liczbie mężczyzn i kobiet z raportem EVD (49,9% ogółu było mężczyznami, różnice w obrębie kraju nie zostały jeszcze w pełni zbadane). EVD zebrało duże żniwo wśród pracowników służby zdrowia w Gwinei, Liberii i Sierra Leone. Do 14 września odnotowano 318 przypadków, w tym 151 zgonów wśród pracowników służby zdrowia.
Pochodzenie geograficzne i rozprzestrzenianie się zakażeń
W grudniu 2013 r. Pierwsze przypadki miały miejsce w okręgach Guéckédou i Macenta, będących przedmiotem epidemii w Gwinei. W marcu 2014 r. Liczba przypadków w tych dwóch okręgach, oprócz pierwszych doniesień z Lofa i innych okręgów w Liberii, została potwierdzona przez odkrycie przypadków w stolicy, Konakry. Drugi wzrost liczby przypadków w Gwinei – najpierw w Guéckédou i Macenty, a następnie w stolicy – nastąpił w maju i czerwcu.
W maju epidemia w Gwinei rozszerzyła się na sąsiednie okręgi Kenema i Kailahun w Sierra Leone, aw czerwcu odnotowano kolejne przypadki w okręgu Lofa w Liberii. Te pięć okręgów pozostało w centrum uwagi w obszarach przygranicznych trzech krajów. Od lipca nastąpił gwałtowny wzrost liczby przypadków w ogniskach epidemii we wszystkich trzech krajach, w innych miejscach z dala od epicentrum oraz w stolicach miast Conakry, Freetown i Monrovia (ryc. oraz animowana mapa i oś czasu w ). Jednak mimo że EVD rozprzestrzeniło się w wielu częściach Gwinei, Liberii i Sierra Leone, nie odnotowano tego we wszystkich okręgach w tych krajach: spośród 67 okręgów w tych trzech krajach tylko 43 zgłosiło jedno lub więcej potwierdzonych, prawdopodobne lub podejrzewane przypadki, a ponad 90% przypadków zgłoszono z zaledwie 14 okręgów.
Objawy kliniczne i wskaźnik śmiertelności w przypadku
Tabela zawiera informacje na temat cech demograficznych i częstości występowania objawów u pacjentów z potwierdzonym lub prawdopodobnym EVD z ostatecznym wynikiem w Gwinei, Liberii, Nigerii i Sierra Leone. Najczęstsze objawy zgłaszane między wystąpieniem objawów a wykryciem przypadku obejmowały gorączkę (87,1%), zmęczenie (76,4%), utratę apetytu (64,5%), wymioty (67,6%), biegunkę (65,6%), ból głowy (53,4%), i ból brzucha (44,3%). U rzadko zgłaszano specyficzne objawy krwotoczne (u <1% do 5,7% pacjentów). Niewyjaśnione krwawienie stwierdzono jednak w 18,0% przypadków. Wzorce te są podobne w każdym kraju (patrz Dodatek Dodatek 1).
Tabela 2. Tabela 2. Szacunkowe wartości epidemiologiczne dla potwierdzonych i prawdopodobnych przypadków wirusa Ebola, w zależności od kraju, stan na 14 września 2014 r. Ocena przypadku śmiertelności podczas tej epidemii jest skomplikowana przez niepełne informacje na temat klinicznych wyników wielu przypadków, zarówno wykryte i niewykryte. Szacunki dotyczące przypadku śmiertelności (tabela 2) uzyskane przez obliczenie wskaźnika wszystkich zgłoszonych zgonów we wszystkich zgłoszonych przypadkach są niskie w porównaniu z ogniskami historycznymi i są wysoce zróżnicowane w krajach dotkniętych katastrofą. Jednak szacowanie śmiertelności w przypadku za pomocą jedynie 46% przypadków z ostatecznymi zarejestrowanymi wynikami klinicznymi daje wyższe szacunki, które nie wykazują istotnych różnic między krajami (tabela 2). Analiza ta pokazuje, że do 14 września łącznie 70,8% (95% przedział ufności [CI], 68,6 do 72,8) przypadek pacjentów z ostatecznymi wynikami zginęło, a stopa ta była stała w Gwinei, Liberii i Sierra Leone (tabela 2)
[przypisy: peeling kwasem salicylowym, ile czeka się na sanatorium z nfz, zaburzenia si objawy ]
Powiązane tematy z artykułem: ile czeka się na sanatorium z nfz peeling kwasem salicylowym zaburzenia si objawy