Okresy pracy serca

Okresy pracy serca. W pracy serca odróżnia się skurcz (systole) i rozkurcz (diastole). Z początkiem skurczu powstaje pierwszy, czyli skurczowy ton, z początkiem rozkurczu drugi, czyli rozkurczowy. Wszystkie zjawiska, słyszalne w okolicy sercowej w czasie od pierwszego tonu do drugiego, należą do okresu skurczowego, słyszalne zaś w czasie od początku drugiego do pierwszego należą do okresu rozkurczowego. Zjawiska, np. szmery powstające na początku każdego z tych okresów nazywamy protosystolicznymi lub protodiastolicznymi powstające w połowie okresu mesosystoIicznego lub mesodiastolicznymi wypełniające zaś cały określą holosystoliczne lub holodiastoliczne. W rozpoznawaniu chorób narządu krążenia, zwłaszcza serca, konieczne jest dokładne określenie okresu, w którym powstaje nieprawidłowy objaw osłuchowy. Pytanie to rozstrzyga się na podstawie następujących danych: 1) prawidłowy ton skurczowy na koniuszku jest silniejszy i dłuższy niż rozkurczowy , u podstawy zaś serca stosunek jest, odwrotny 2) odstęp czasu między pierwszym a drugim tonem jest znacznie krótszy niż przerwa między drugim a następnym pierwszym 3) ton skurczowy jest równoczesny z uderzeniem koniuszkowym. W chorobach narządu krążenia nie zawsze można opierać się na jednym tylko z tych kryteriów. I tak np. w niedomykalności zastawki dwudzielnej ton skurczowy na koniuszku przeważnie jest słabszy niż rozkurczowy, odstępy czasu między tonami mogą być jednakowe w przypadkach bardzo przyśpieszonej czynności serca oraz rytmu wahadłowego i płodowego, w okresie skurczu okolica uderzenia koniuszkowego nie zawsze się wypukla, a może nawet zapadać się, jak to spostrzega się np. w zrostowym zapaleniu osierdzia i śródpiersia z dużymi postronkami łącznotkankowymi u podstawy serca uniemożliwiającymi przesunięcie się serca w okresie skurczu ku dołowi. [przypisy: dygestorium, nutraceutyki, anatomia palpacyjna ]