Tofacitinib

Charakterystyka wyjściowa jest podobna jak w grupach leczonych. Średnia dawka metotreksatu w 3. miesiącu wynosiła 18,5 mg na tydzień (10 mg na tydzień u 13 pacjentów, 15 mg na tydzień u 26 pacjentów i 20 mg na tydzień u 130 pacjentów). Wyniki radiograficzne
Punkty końcowe skuteczności drugorzędnej i wtórnej. Zarówno wyjściowe, jak i wyjściowe zdjęcia radiologiczne były dostępne dla 93,0% wszystkich pacjentów; Brakujące zdjęcia rentgenowskie stanowiły wszystkie brakujące dane w 6. miesiącu. Liczby pacjentów ze zmodyfikowanymi całkowitymi wartościami Sharpa dostępnymi w 6, 12 i 24 miesiącu przedstawiono na ryc. S3 w dodatkowym dodatku. Dla zbioru danych z roku średnie wartości najmniejszych kwadratów (? SE) w wyniku od wartości wyjściowej do 6 miesiąca (końcowy punkt kopulacji) wynosiły 0,2 ? 0,1 punktu w grupie 5-mg tofacitinibu (na podstawie danych z 346 371 pacjentów leczonych) i <0,1 ? 0,1 punktu w grupie otrzymującej tof acitinib w dawce 10 mg (na podstawie danych 369 z 395 pacjentów) w porównaniu z 0,8 ? 0,2 punktu w grupie otrzymującej metotreksat (na podstawie danych od 166 z 186 pacjentów) (p <0,001 dla obu porównań) (tabela 2). Podobnie najmniejsze kwadratowe średnie zmiany od linii podstawowej w zmodyfikowanym całkowitym wyniku Sharpa w 12 i 24 miesiącu były istotnie mniejsze w obu grupach tofacitinibu niż w grupie metotreksatu (P <0,001 dla wszystkich porównań) (Tabela 2). Pacjenci w obu grupach tofacitinibu mieli znacznie mniejszą radiograficzną progresję od linii podstawowej, co odzwierciedlają zmodyfikowane wyniki Sharpa dla erozji i zwężenia przestrzeni stawowej, niż pacjenci z grupą metotreksatu w miesiącach 6, 12 i 24 (Tabela 2, i Fig. S3C i S3D w dodatkowym dodatku). Model podłużny, w którym brak wartości zmodyfikowanego całkowitego wyniku Sharpa nie został przypisany, wykazał wyniki podobne do tych z modelem analizy kowariancji (ryc. S4 w dodatku uzupełni ającym).
Proporcje pacjentów bez progresji lub erozji radiologicznej (?0,5-jednostkowego wzrostu od wartości wyjściowej w zmodyfikowanym całkowitym wyniku Sharpa lub wyniku erozji) w 6, 12 i 24 miesiącu leczenia w grupie otrzymującej tofacitinib w dawce 5 mg i 10 mg były istotnie większe niż odpowiadające proporcje pacjentów, którzy otrzymali metotreksat (P?0,05 dla wszystkich porównań) (ryc. S5 w dodatku uzupełniającym). Skumulowane wykresy prawdopodobieństwa pokazały, że rozkłady dla zmodyfikowanego całkowitego wyniku Sharpa, wyniku erozji i wyniku dla zwężenia przestrzeni stawowej w 6, 12 i 24 miesiącu były podobne w obu grupach tofacitinibu i różniły się od rozkładów w grupie metotreksatowej. (Rys. S6 w Dodatku Uzupełniającym).
Wyniki kliniczne
Rysunek 1 [więcej w: dygestorium, leczenie chrapania warszawa, Pompy insulinowe ]