W dalszym wspieraniu tego schematu trzech leków, wstępne wyniki wykazały, że karfilzomib, lenalidomid i deksametazon mogą być również wysoce skuteczne u pacjentów ze świeżo rozpoznanym szpiczakiem mnogim.23,24 Korzyści z przeżycia wolnego od progresji w grupie karbfilzomibu obserwowano we wszystkich wcześniej określonych podgrupach, w tym u pacjentów uprzednio narażonych na bortezomib lub lenalidomid oraz u pacjentów z wysokim ryzykiem cytogenetycznym. Pacjenci w grupie otrzymującej karbfilzomib mieli również wyższy ogólny wskaźnik odpowiedzi niż w grupie kontrolnej, z dłuższą medianą czasu trwania odpowiedzi. Stwierdzenie, że wskaźnik całkowitej lub lepszej odpowiedzi w grupie leczonej karfilzomibem był ponad 3-krotnie wyższy niż w grupie kontrolnej, jest szczególnie zachęcające, ponieważ badania wykazały związek pomiędzy bardziej odpornymi odpowiedziami a lepszym czasem przeżycia u pacjentów ze szpiczakiem mnogim. przeżycie sprzyjało grupie Carfilzomib, ze współczynnikiem ryzyka śmierci 0,79; jednak wynik nie przekroczył granicy zatrzymania podczas tymczasowej analizy całkowitego przeżycia.
Wiele częstych działań niepożądanych zgłaszano z większą częstością w grupie stosującej karfilzomib niż w grupie kontrolnej, w tym z biegunką, kaszlem, gorączką i nadciśnieniem. Chociaż czas trwania leczenia był dłuższy w grupie leczonej karbfilzomibem niż w grupie kontrolnej (mediana, 88 tygodni vs. 57 tygodni), ciężkie zdarzenia niepożądane, w tym zdarzenia sercowe, zgłaszano częściej podczas pierwszych 18 cykli leczenia niż w późniejszych cyklach leczenia (Tabela S5 w Dodatku uzupełniającym). Szczególnym punktem zainteresowania jest fakt, że zdarzenia sercowe i nerkowe zgłaszano wcześniej w monoterapii karfilzomibem.26,27 Takie zdarzenia obserwowano również w tym badaniu, ale w dawkach zgodnych z wcześniejszymi badaniami na karfilzomibie. Częstość zgonów, które uznano za związane ze zdarzeniami niepożądanymi, była identyczna w obu grupach pomimo przedłużonej ekspozycji na leczenie w grupie stosującej karfilzomib. Pacjenci w grupie otrzymującej karfilzomib pozostawali dłużej w remisji i zgłaszali lepszą jakość życia związaną ze zdrowiem (zgodnie z oceną na skali globalnego stanu zdrowia QLQ-C30 i jakości życia) niż w grupie kontrolnej podczas 18 cykli leczenia.
Średni czas przeżycia bez progresji choroby w grupie kontrolnej był znacznie dłuższy niż oczekiwano (17,6 miesiąca). Wcześniejsze badania dotyczące lenalidomidu i deksametazonu w dużych dawkach wykazały medianę przeżycia wolnego od progresji wynoszącą od 9 do 11 miesięcy w podobnych populacjach pacjentów.4,28 Poprawa ta może być spowodowana zmniejszoną toksycznością niższych dawek deksametazonu. Badania oceniające terapię lenalidomidem w sposób ciągły w stosunku do czasu trwania wykazały, że ciągłe leczenie prowadzi do poprawy przeżycia wolnego od progresji.6,29-32 W naszych badaniach leczenie karfilzomibem przerwano zgodnie z protokołem badania po 18 cyklach, ponieważ dane dotyczące długiego okresu bezpieczeństwo karfilzomibu nie było jeszcze dostępne po rozpoczęciu badania. Wyniki u pacjentów ze świeżo zdiagnozowanym szpiczakiem mnogim pokazują, że ciągłe leczenie karbfilzomibem, lenalidomidem i deksametazonem może prowadzić do silniejszych odpowiedzi, 23,24,33, ale potrzebne są dodatkowe badania w celu sprawdzenia tej hipotezy. Inne trwające badania dotyczą różnych dawek i schematów podawania karfilzomibu jako środka poprawiającego skuteczność i wygodę pacjentów.23,24,34
Podsumowując, karfilzomib w połączeniu z lenalidomidem i deksametazonem doprowadził do znaczącej poprawy przeżycia wolnego od progresji, w porównaniu z samym lenalidomidem i deksametazonem, u pacjentów z nawrotowym szpiczakiem mnogim. Wyniki te zostały wzmocnione przez wyższe wskaźniki odpowiedzi, bardziej zdecydowane odpowiedzi, korzystny profil ryzyka i korzyści, poprawioną jakość życia związaną ze stanem zdrowia oraz tendencję do poprawy ogólnego przeżycia przy zastosowaniu schematu trzech leków.
[przypisy: miód lawendowy właściwości, bardzo rzadkie choroby genetyczne, ebola prezentacja ]
Powiązane tematy z artykułem: bardzo rzadkie choroby genetyczne ebola prezentacja miód lawendowy właściwości