Clinical Trial of Immunosuppressive Therapy for Myocarditis ad 7

Mogą istnieć inne sposoby rozpoznania zapalenia mięśnia sercowego. Oczywiście, nasze odkrycia nie dotyczą pacjentów z innymi postaciami histologicznie potwierdzonego zapalenia mięśnia sercowego, których nie badaliśmy, w tym z zapaleniem mięśnia sercowego olbrzymiokomórkowego, zapaleniem mięśnia sercowego okołoporodowego, zapaleniem mięśnia sercowego z nadwrażliwością i sarkoidozą serca. Tak więc pacjenci, których badaliśmy, mogą nie być reprezentatywni dla wszystkich pacjentów z zapaleniem mięśnia sercowego. Wreszcie, stosowane przez nas leki immunosupresyjne – leki, dawki i czas ich podawania – nie mogą być uznane za reprezentatywne dla wszystkich strategii immunosupresyjnych. Jak zauważyliśmy w innym miejscu, 14,21 wystąpiła niska częstość występowania histologicznych objawów zapalenia mięśnia sercowego (10 procent) u 2233 pacjentów poddawanych biopsji, aby wykluczyć tę diagnozę. Tak więc nigdy nie należy zakładać, że pacjent z objawami klinicznymi zgodnymi z zapaleniem mięśnia sercowego ma mikroskopowe dowody choroby. Chociaż biopsja endomiokardialna jest wymagana do histologicznego potwierdzenia diagnozy, potrzeba rutynowej biopsji, gdy podejrzewa się zapalenie mięśnia sercowego, jest złagodzona faktem, że histologiczne objawy zapalenia mięśnia sercowego występują sporadycznie i nie ma terapii dla tego stanu. U pacjentów z ujemną biopsją w naszym badaniu mogła występować idiopatyczna poszerzona kardiomiopatia lub postać zapalenia mięśnia sercowego, której nie wykryto podczas biopsji endomiokardialnej. Nasze odkrycia nie mają zastosowania do pacjentów, u których występuje zapalenie mięśnia sercowego bez histologicznych dowodów na jego obecność.
Analiza wieloczynnikowa wykazała lepszą frakcję wyrzutową lewej komory serca, mniej intensywną konwencjonalną terapię na linii podstawowej i krótszy czas trwania choroby jako niezależne czynniki prognostyczne poprawy frakcji wyrzutowej lewej komory. Te wyniki i wielowymiarowe predyktory umieralności, które zidentyfikowaliśmy (tabela 2), nie były zaskakujące. Frakcja wyrzutowa lewej komory jest dobrze znanym czynnikiem prognostycznym przeżycia, a bardziej intensywną terapię niewydolności serca można by oczekiwać u pacjentów z cięższą chorobą i gorszym rokowaniem.
Cechy zgodne z silniejszą odpowiedzią immunologiczną były związane z mniej ostrą początkową chorobą. Tabela 3 przedstawia wyniki wieloczynnikowych analiz związku zmiennych immunologicznych z sześcioma pomiarami początkowej ciężkości choroby. Zwiększona aktywność komórek naturalnych zabójców i wyższa liczba białych komórek są zgodne z bardziej skuteczną reakcją zapalną. Chociaż nie mierzyliśmy specyficznie przeciwciał przeciwwirusowych, podwyższone poziomy przeciwciał IgG, które obserwowaliśmy, mogą również wskazywać na odpowiedź zapalną. Te obserwacje sugerują, że u pacjentów z zapaleniem mięśnia sercowego znacząca odpowiedź immunologiczna może być korzystna, a nie główną przyczyną choroby. Chociaż w tym badaniu nie oceniano obecności kardiotropowego wirusa i swoistej dla wirusa odpowiedzi immunologicznej, uważa się, że enterowirusy są związane z większością przypadków zapalenia mięśnia sercowego u ludzi. W najwcześniejszej fazie wirusowego zapalenia mięśnia sercowego wirus replikuje się w tkance sercowej i wywołuje odpowiedź komórkową (głównie komórki NK i makrofagi) oraz humoralną odpowiedź immunologiczną.3 Jeśli ta odpowiedź jest wystarczająca, wirus jest w znacznym stopniu lub całkowicie eliminowany z serca , a odzysk jest możliwy
[przypisy: nerwiak zarodkowy, allegro zwierzęta psy, ostry nieżyt nosa ]