W dniu 23 marca 2014 r. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) została powiadomiona o wybuchu epidemii wirusa Ebola (EVD) w Gwinei. 8 sierpnia Światowa Organizacja Zdrowia ogłosiła, że epidemia jest zagrożeniem dla zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym .
Metody
Do 14 września 2014 r. Zgłoszono 4507 prawdopodobnych i potwierdzonych przypadków, w tym 2296 zgonów z EVD (gatunki Zair) z pięciu krajów w Afryce Zachodniej – w Gwinei, Liberii, Nigerii, Senegalu i Sierra Leone. Przeanalizowaliśmy szczegółowy podzbiór danych dotyczących 3343 potwierdzonych i 667 prawdopodobnych przypadków wirusa Ebola zebranych w Gwinei, Liberii, Nigerii i Sierra Leone od 14 września.
Wyniki
Większość pacjentów ma 15 do 44 lat (49,9% mężczyzn) i szacujemy, że wskaźnik śmiertelności przypadek wynosi 70,8% (95% przedział ufności [CI], 69 do 73) wśród osób o znanym klinicznym wyniku zakażenia. Przebieg zakażenia, w tym objawy przedmiotowe i podmiotowe, okres inkubacji (11,4 dni) i przedział seryjny (15,3 miesiąca), jest podobny do opisywanego we wcześniejszych epidemiach EVD. Na podstawie początkowych okresów wzrostu wykładniczego szacunkowe podstawowe liczby reprodukcyjne (R0) wynoszą 1,71 (95% CI, 1,44 do 2,01) dla Gwinei, 1,83 (95% CI, 1,72 do 1,94) dla Liberii i 2,02 (95 % CI, 1,79 do 2,26) dla Sierra Leone. Szacowane aktualne liczby reprodukcji (R) wynoszą 1,81 (95% CI, 1,60 do 2,03) dla Gwinei, 1,51 (95% CI, 1,41 do 1,60) dla Liberii i 1,38 (95% CI, 1,27 do 1,51) dla Sierra Leone; odpowiednie czasy podwojenia wynoszą 15,7 dni (95% CI, 12,9 do 20,3) dla Gwinei, 23,6 dnia (95% CI, 20,2 do 28,2) dla Liberii i 30,2 dni (95% CI, 23,6 do 42,3) dla Sierra Leone. Zakładając brak zmian w środkach kontrolnych dla tej epidemii, do 2 listopada 2014 r. Przewidywana łączna liczba potwierdzonych i prawdopodobnych przypadków będzie wynosić 5740 w Gwinei, 9890 w Liberii i 5000 w Sierra Leone, łącznie ponad 20 000.
Wnioski
Dane te wskazują, że bez drastycznych ulepszeń w zakresie środków kontroli, liczba przypadków i zgonów z EVD będzie nadal rosnąć z setek do tysięcy tygodniowo w nadchodzących miesiącach.
Wprowadzenie
Animacja
Ebola Cases Time Series.
Według stanu na 14 września 2014 r. W pięciu krajach Afryki Zachodniej – Gwinei, Liberii, Nigerii, Senegalu odnotowano 4507 potwierdzonych i prawdopodobnych przypadków wirusa Ebola (EVD), a także 2296 zgonów z powodu wirusa. i Sierra Leone. Pod względem zgłoszonej zachorowalności i śmiertelności, obecna epidemia EVD jest znacznie większa niż wszystkie poprzednie epidemie łącznie. Prawdziwa liczba przypadków i zgonów jest z pewnością wyższa. Istnieje wiele doniesień na temat osób z objawami, które unikają diagnozy i leczenia, diagnoz laboratoryjnych, które nie zostały uwzględnione w krajowych bazach danych, oraz osób z podejrzeniem EVD, które zostały pochowane bez postawienia diagnozy.1
Epidemia rozpoczęła się w Gwinei w grudniu 2013,2 r., A Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) została oficjalnie powiadomiona o gwałtownie rozwijającej się epidemii EVD 23 marca 2014 r. 8 sierpnia Światowa Organizacja Zdrowia ogłosiła, że epidemia jest problem międzynarodowy. 3 W połowie września, 9 miesięcy po pierwszym przypadku, liczba zgłaszanych przypadków i zgonów wciąż rosła z tygodnia na tydzień, pomimo wielonarodowych i wielosektorowych wysiłków mających na celu kontrolę rozprzestrzeniania się infekcji.1 Epidemia stała się teraz tak duże, że trzy najbardziej dotknięte kraje – Gwinea, Liberia i Sierra Leone – stają przed ogromnymi wyzwaniami w zakresie wdrażania środków kontrolnych w skali wymaganej do przerwania transmisji i zapewnienia opieki klinicznej dla wszystkich osób za pomocą EVD.
Ponieważ wirus Ebola rozprzestrzenia się głównie poprzez kontakt z płynami ustrojowymi pacjentów z objawami, transmisję można powstrzymać przez połączenie wczesnego rozpoznania, śledzenia kontaktu, izolacji i opieki nad pacjentem, kontroli zakażeń i bezpiecznego pochówku.1 Przed obecną epidemią w Afryce Zachodniej epidemie EVD w środkowej Afryce były ograniczone pod względem rozmiaru i zasięgu geograficznego, zazwyczaj dotykając od jednej do kilkuset osób, głównie w odległych obszarach zalesionych4. Największy wybuch epidemii miał miejsce w okręgach Gulu, Masindi i Mbarara w Ugandzie. 5 Ta epidemia, która spowodowała 425 przypadków w ciągu 3 miesięcy od października 2000 r. Do stycznia 2001,6 r., Była kontrolowana przez rygorystyczne stosowanie interwencji w celu zminimalizowania dalszej transmisji – realizowanej za pośrednictwem lokalnego systemu opieki zdrowotnej, przy wsparciu partnerów międzynarodowych.5, 7,8
Przedstawiamy teraz kliniczne i epidemiologiczne cechy epidemii w Gwinei, Liberii, Nigerii i Sierra Leone w ciągu pierwszych 9 miesięcy epidemii (od 14 września Senegal zgłosił tylko jeden przypadek)
[patrz też: bardzo rzadkie choroby genetyczne, nerwiak zarodkowy, zaburzenia si objawy ]
Powiązane tematy z artykułem: bardzo rzadkie choroby genetyczne nerwiak zarodkowy zaburzenia si objawy