Kliniczna prezentacja pacjentów z chorobą wirusową Ebola w Konakry w Gwinei AD 4

Całkowita śmiertelność wśród pacjentów zgłaszających się do leczenia wynosiła 43%, a jedynie wiek pacjenta był istotnym czynnikiem prognostycznym wyniku. W przeciwieństwie do poprzednich epidemii wirusa Ebola, w których starszy wiek był również związany z gorszym wynikiem, średni wiek osób, które nie przeżyły w naszym badaniu był niski.13,14 Związek między starszym wiekiem a gorszym wynikiem wśród pacjentów z infekcjami wirusowymi jest często przypisywane większej liczbie współistniejących warunków. Jednak w naszym badaniu względny brak znanych współistniejących stanów sugeruje, że starszy wiek może mieć niezależny związek ze śmiertelnością. Stwierdziliśmy także, że pacjenci, którzy prezentowali się z największą liczbą wirusów, mieli najmniejsze szanse przeżycia, jak wykazano w przypadku innych szczepów wirusa Ebola.15 Po dostosowaniu pod względem różnic wieku i czasu do wystąpienia, związek ten nie był znaczący. Jednak nasze badanie miało ograniczoną moc wykrywania wszystkich predyktorów wyniku ze względu na niewielką liczbę pacjentów. Przypadek śmiertelności, który zaobserwowaliśmy w tej kohorcie w stołecznym mieście Conakry, był niższy niż wskaźnik odnotowany w większości badań poprzednich wybuchów EVD1 (chociaż nie we wszystkich badaniach7) i był niższy niż wskaźnik w większości innych regionów w Gwinei punkt w epidemii.7,13 Opieka kliniczna w głównym ośrodku izolacji w pobliżu szpitala Donka była wspólnie zapewniana przez Ministerstwo Zdrowia, Meddins sans Fronti.res i WHO w okresie studiów. Przestrzeganie nowych wytycznych promujących zwiększone interwencje medyczne, w szczególności związanych z używaniem płynów ustnych i dożylnych i zastępowaniem elektrolitów, odpowiednimi antybiotykami i ukierunkowanymi klinicznymi badaniami laboratoryjnymi, 9 mogło przyczynić się do zmniejszenia śmiertelności w porównaniu z poprzednimi epidemiami. Jednakże ocenianie związków między leczeniem a wynikami w małych badaniach obserwacyjnych jest trudne. W naszym badaniu były to około trzy rundy kliniczne dziennie, z dwoma lub trzema lekarzami i dwiema lub trzema pielęgniarkami w każdej rundzie, a w zależności od rodzaju używanego sprzętu ochrony osobistej rundy były ograniczone do godziny lub 3 godzin. ze względu na intensywne ciepło i wilgotność wewnątrz niektórych rodzajów środków ochrony indywidualnej. Chociaż próbowaliśmy dostarczać płyny doustne i dożylne w celu skorygowania odwodnienia i zaburzeń metabolicznych, opieka była nadal nieoptymalna. Przy większej ilości personelu klinicznego w każdym ośrodku leczenia, lepsza opieka wspomagająca mogłaby być dostarczana bardziej konsekwentnie, i myślimy, że śmiertelność może być obniżona.
Dominujący zespół kliniczny EVD obejmuje znaczną utratę objętości spowodowaną wymiotami i biegunką. Wymaga to agresywnej doustnej i dożylnej dawki objętościowej i ścisłej obserwacji, aby uniknąć dalszych powikłań i dysfunkcji narządów związanych z hipoperfuzją. Testy diagnostyczne w punkcie opieki zapewniły dodatkowy wgląd w niewielką liczbę pacjentów, co sugeruje niewystarczającą perfuzję tkankową – kwasicę mleczanową, niedobory zasad, zaburzenia czynności nerek nadnerczy i niskie nasycenie tlenem żylnym. Nie mogliśmy jednak przeprowadzić takich testów wystarczająco wcześnie lub często, aby prawidłowo zdefiniować wzorce. Znaczna utrata objętości i głębokie zaburzenie elektrolitowe spowodowane dużą biegunką reprezentują możliwości interwencji klinicznej w celu poprawy wyników. Warto zauważyć, że hipoksemia była rzadko obserwowana u tych pacjentów, pomimo prób agresywnego uzupełniania objętości. Jednak to odkrycie może nadal stanowić niewystarczające podanie objętości, a niedotlenienie spowodowane przez przeciek naczyniowy płuc może być bardziej powszechne w innych warunkach opieki. Można również rozważyć empiryczne zastosowanie terapii przeciwmalarycznej, szczególnie w przypadku, gdy szybkie testy diagnostyczne nie są natychmiast dostępne. Pacjenci z ciężkimi objawami żołądkowo-jelitowymi byli także rutynowo leczeni skończonym empirycznym przebiegiem antybiotyków o aktywności przeciw organizmom Gram-ujemnym, Gram-dodatnim i beztlenowym. Jednak efekt tej interwencji pozostaje nieznany.
Jak zaobserwowano w innych epidemiach chorób, ale nigdy wcześniej w przypadku EVD, duże obiekty miejskie stanowią szczególne wyzwanie dla placówek służby zdrowia w nagłych wypadkach, a transmisja szpitalna wśród członków personelu medycznego i pacjentów stanowi ważne potencjalne wzmocnienie wybuchu i nowe linie transmisji16. , 17 To odkrycie podkreśla znaczenie szybkiego wsparcia kontroli zakażeń, nie tylko w wyspecjalizowanych ośrodkach odosobnienia, ale także w istniejących ośrodkach leczenia, które zwykle otrzymują niezróżnicowani pacjenci z gorączką i niespecyficznymi objawami. Praktyki kontroli zakażeń mające na celu ochronę pacjentów i pracowników służby zdrowia mogą mieć nieprzewidziane negatywne konsekwencje, w tym mniejszą liczbę ocen klinicznych, które mogą być spotęgowane przez ograniczony czas klinicysty przy łóżku z powodu ekspozycji na ciepło w sprzęcie ochrony osobistej.18,19
Ograniczenia naszych badań obejmują poleganie na szacunkach z dyskretnej, ale stosunkowo małej grupy pacjentów
[patrz też: tabela pomiarów ciśnienia tętniczego, scyntygrafia dynamiczna nerek, groszek ptysiowy kalorie ]