Kliniczna prezentacja pacjentów z chorobą wirusową Ebola w Konakry w Gwinei

W marcu 2014 r. Światowa Organizacja Zdrowia została powiadomiona o wybuchu ebolawirusa Zair w odległym rejonie Gwinei. Wybuch rozprzestrzenił się następnie na stolicę, Konakry i na sąsiednie kraje, a następnie stał się największą epidemią wirusa Ebola (EVD). Metody
Od 25 marca do 26 kwietnia 2014 r. Przeprowadziliśmy badanie wszystkich pacjentów z potwierdzonym laboratoryjnie EVD w Conakry. Głównym rezultatem była śmiertelność. Drugorzędne wyniki obejmowały charakterystykę pacjenta, powikłania, leczenie i porównania między osobami, które przeżyły, a osobami, które nie przeżyły.
Wyniki
Spośród 80 pacjentów, u których wystąpiły objawy, 37 miało potwierdzoną laboratoryjnie EVD. Wśród potwierdzonych przypadków mediana wieku wynosiła 38 lat (zakres międzykwartylowy, 28 do 46), 24 pacjentów (65%) to mężczyźni, a 14 (38%) pracowników służby zdrowia; wśród pracowników służby zdrowia przeniesienie szpitalne dotyczyło 12 pacjentów (32%). Pacjenci z potwierdzonym EVD zgłaszali do szpitala medianę 5 dni (odstęp międzykwartylny, od 3 do 7) po wystąpieniu objawów, najczęściej z gorączką (u 84% pacjentów, średnią temperaturą, 38,6 ° C), zmęczeniem (w 65%), biegunkę (w 62%) i tachykardię (średnia częstość akcji serca,> 93 uderzeń na minutę). Spośród tych pacjentów 28 (76%) było leczonych płynami dożylnymi, a 37 (100%) antybiotykami. Szesnastu pacjentów (43%) zmarło, a mediana czasu od wystąpienia objawów do śmierci 8 dni (zakres międzykwartylowy, 7 do 11). Pacjenci w wieku 40 lat lub starsi, w porównaniu z osobami w wieku poniżej 40 lat, mieli względne ryzyko śmierci 3,49 (95% przedział ufności, 1,42 do 8,59, P = 0,007).
Wnioski
Pacjenci z EVD wykazywali objawy odwodnienia związane z wymiotami i ciężką biegunką. Pomimo prób uzupełnienia objętości, leczenia przeciwbakteryjnego i ograniczonych usług laboratoryjnych, wskaźnik zgonu wynosił 43%.
Wprowadzenie
Wirus Ebola jest jednym z trzech członków rodziny Filoviridae i obejmuje pięć różnych gatunków. Zakażenie wirusem ebolawiru Zaire (EBOV) historycznie doprowadziło do największego śmiertelności – aż do 90%. Wybuchy zwykle pochodzą z wprowadzenia wirusa na ludzi ze zbiornika dzikich zwierząt, z późniejszym przenoszeniem z człowieka na człowieka, często napędzanym przez szpitalne wzmocnienie w ustawieniach biednych zasobów. Poza pojedynczą infekcją ebolawirusem Tai Forest, Afryka Zachodnia nigdy nie miała wybuchu epidemii wirusa Ebola (EVD) .2,3
Republika Gwinei na zachodnim wybrzeżu Afryki liczy około 11 milionów osób, średnia długość życia w chwili urodzenia 58 lat i roczny dochód narodowy brutto 970 dolarów amerykańskich, z wydatkami na opiekę zdrowotną 67 międzynarodowych dolarów na mieszkańca rocznie. 4. Conakry, stolica i największe miasto, z około 2 milionami mieszkańców, obsługiwana jest przez wiele dużych szpitali, w tym Donka Hospital (główny ośrodek medyczny i uniwersytecki), Ignace Deen Szpital i Hôpital de l Amitié Sino-Guinéenne, oprócz wielu finansowanych ze środków prywatnych klinik zdrowia.
W dniu 21 marca 2014 r. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) została oficjalnie powiadomiona o szybko rozwijającej się epidemii EVD skupionej w prefekturze Guéckédou, w zalesionym regionie południowo-wschodniej Gwinei, z możliwością rozprzestrzeniania się na obszary przygraniczne w Liberii i Sierra Leone. 5 Zainfekowani podróżnicy z Guéckédou następnie zainicjowali łańcuchy przenoszenia EVD w Conakry, odległe o ponad 600 km, zaznaczając największą miejską epidemię EVD i ogłaszając największą kiedykolwiek epidemię EVD, z udziałem Gwinei, Sierra Leone, Liberii, Nigerii, Senegalu i Mali .6 Równolegle, ale epidemiologicznie niezwiązane z epidemią, rozpoznano również w Demokratycznej Republice Konga6.
Opieka nad pacjentami z EVD w Conakry początkowo miała miejsce w dwóch ośrodkach: Hôpital de l Amitié Sino-Guinéenne, które koncentrowały się głównie na dużych wybuchach szpitalnych dotykających pracowników służby zdrowia, oraz samodzielnej jednostce leczenia EVD ustanowionej na podstawie Szpital Donka przy Ministerstwie Zdrowia, wspierany przez Médecins sans Fronti.res i WHO. Według stanu na 31 października 2014 r. Gwinea Ministerstwo Zdrowia zgłosiło łącznie 1667 przypadków klinicznych EVD (z 1018 zgonów), w tym 244 przypadki (i 98 zgonów) w Konakry; w całej Zachodniej Afryce odnotowano 13,562 przypadki (i 4950 zgonów). W tym miejscu opisujemy cechy demograficzne i kliniczne pacjentów podczas prezentacji, przebieg kliniczny EVD oraz wyniki wszystkich pacjentów przyjmowanych do opieki w Conakry w czasie 1- miesiąc w momencie wybuchu epidemii.
Metody
Projekt badania
Przeprowadziliśmy retrospektywne badanie obserwacyjne wszystkich pacjentów z podejrzeniem lub potwierdzonym EVD, którzy zostali dopuszczeni do leczenia w Conakry od 25 marca do 26 kwietnia 2014 r. (Ryc.
[więcej w: nerwica zoladka objawy, gefitynib, na czym polega leczenie kanałowe zęba ]