Legalizacja śmierci lekarzy przy pomocy nieuleczalnie chorych pacjentów jest kontrowersyjną kwestią medyczną i społeczną1. W Belgii, gdzie eutanazja została zalegalizowana w 2002 r., W 2007 r. Przeprowadziliśmy badanie uzupełniające na dwa ogólnokrajowe badania ogólnokrajowe dotyczące medycyny. praktyki życiowe, które przeprowadzono w 19982 i 2001 r.3 To badanie uzupełniające umożliwiło nam zbadanie różnic w częstotliwości i charakterystyce tych praktyk przed i po wprowadzeniu prawa.
Badanie przeprowadziliśmy z wykorzystaniem danych z aktów zgonu we flamandzkojęzycznej części Belgii, która liczy około 6 milionów mieszkańców. Losowa próba z 6927 przypadków została wyciągnięta ze wszystkich zgonów, które miały miejsce od czerwca 2007 r., Do 30 listopada 2007 r. W przypadku każdej śmierci lekarzowi certyfikującemu wysłano pięciostronicową ankietę na temat medycznych praktyk związanych z zakończeniem życia, które , zgodnie z ich oceną, miały możliwy lub pewny efekt skracania życia. Protokół badania jest szeroko opisany w innym miejscu.4
Tabela 1. Tabela 1. Częstotliwość medycznych praktyk związanych z wycofaniem z eksploatacji we Flandrii w Belgii w latach 1998, 2001 i 2007. Wskaźnik odpowiedzi wyniósł 58,4% (tabela 1). W 2007 roku 1,9% wszystkich zgonów we Flandrii było skutkiem eutanazji (zakończenie życia na wyraźną prośbę pacjenta), w tempie wyższym niż w 1998 (1,1%) i 2001 (0,3%). W 1,8% wszystkich zgonów zastosowano leki śmiertelne bez wyraźnej prośby pacjenta, która była niższa niż w 1998 r. (3,2%), ale podobna do tej z 2001 r. (1,5%). Tempo nasilonego łagodzenia bólu wzrosło z 18,4% w 1998 r. I 22,0% w 2001 r. Do 26,7% w 2007 r., A stopa wstrzymania lub wycofania leczenia przedłużającego życie wzrosła z 14,6% w 2001 r. Do 17,4% w 2007 r. z 14,5% wszystkich zgonów, lekarze zgłosili stosowanie ciągłej i głębokiej sedacji do śmierci, która była znacznie wyższa niż w 2001 roku (8,2%). W trzech badaniach nie stwierdzono zmian w charakterystyce pacjentów, których śmierć była wynikiem eutanazji (głównie młodsi pacjenci, pacjenci z chorobą nowotworową lub pacjenci umierający w domu) lub w cechach pacjentów, u których stosowano leki wyraźna prośba pacjenta (głównie starszych, niekompetentnych pacjentów, pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi lub rakiem lub pacjentów umierających w szpitalach). Tempo, w którym medyczne praktyki z końca życia były omawiane między lekarzem a kompetentnymi pacjentami i ich krewnymi, było znacznie wyższe w 2007 r. Niż w 1998 r. I było podobne do wskaźnika z 2001 r.
Badanie z 2007 r. Miało ten sam solidny projekt i zadawało takie same kluczowe pytania, jak w poprzednich badaniach. Stwierdziliśmy, że po wprowadzeniu belgijskiej ustawy o eutanazji nastąpił wzrost wszystkich rodzajów praktyki medycznej z końca życia, z wyjątkiem stosowania śmiertelnych leków bez wyraźnej prośby pacjenta. Nie zaobserwowano przesunięcia w kierunku stosowania kończących życie leków w wrażliwych grupach pacjentów. Jednak znaczny wzrost częstotliwości głębokiej sedacji wymaga bardziej dogłębnych badań. Różne wyniki podobnych badań przeprowadzonych w Holandii5 pokazują, że wpływ podobnych przepisów dotyczących eutanazji na praktykę medyczną na zakończenie życia wydaje się różnić w zależności od czynników specyficznych dla danego kraju.
Johan Bilsen, Ph.D.
Joachim Cohen, Ph.D.
Kenneth Chambaere, MA
Geert Pousset, MA
Vrije Universiteit Brussel, Bruksela, Belgia
johan ac.be
Bregje D. Onwuteaka-Philipsen, Ph.D.
VU University Medical Center, Amsterdam, Holandia
Freddy Mortier, Ph.D.
Ghent University, Ghent, Belgia
Luc Deliens, Ph.D.
Vrije Universiteit Brussel, Bruksela, Belgia
Wspierany przez grant z Instytutu Wspierania Innowacji przez Naukę i Technologię we Flandrii.
5 Referencje1. Quill TE. Lekarz pomógł śmierci w zagrożonych populacjach. BMJ 2007; 335: 625-626
Crossref Web of Science Medline
2. Deliens L, Mortier F, Bilsen J, i in. Decyzje dotyczące końca życia w praktyce medycznej we Flandrii w Belgii: badanie ogólnokrajowe. Lancet 2000; 356: 1806-1811
Crossref Web of Science Medline
3. van der Heide A, Deliens L, Faisst K, i in. Podejmowanie decyzji dotyczących końca życia w sześciu krajach europejskich: badanie opisowe. Lancet 2003; 362: 345-350
Crossref Web of Science Medline
4. Chambaere K, Bilsen J, Cohen J, i in. Badanie pośmiertne dotyczące decyzji końca życia, z wykorzystaniem reprezentatywnej próbki aktów zgonu we Flandrii w Belgii: protokół badań. BMC Public Health 2008; 8: 299-299
Crossref Web of Science Medline
5. van der Heide A, Onwuteaka-Philipsen BD, Rurup ML, i in. Praktyki końca życia w Holandii w ramach ustawy o eutanazji. N Engl J Med 2007; 356: 1957-1965
Bezpłatny, pełny tekst Web of Science Medline
(77)
[patrz też: Wąsonogi, Azeloglicyna, nutraceutyki ]
Powiązane tematy z artykułem: Azeloglicyna nutraceutyki Wąsonogi