Totez zaliczenie objawu osluchowego do pewnego okresu czynnosci serca w stanach chorobowych powinno opierac sie nie na jednym tylko z kryteriów lecz na ich zespole

Toteż zaliczenie objawu osłuchowego do pewnego okresu czynności serca w stanach chorobowych powinno opierać się nie na jednym tylko z kryteriów lecz na ich zespole. Natomiast nie należy nigdy rozstrzygać tego zagadnienia na podstawie tętna w tętnicy szprychowej, gdyż w stanach chorobowych, zwłaszcza w tych, w których czynność serca jest znacznie przyśpieszona, tętno w tętnicy szprychowej może być równoczesne nawet z rozkurczem serca. Prócz wyżej wymienionych kryteriów, można brać za punkt oparcia raczej tętno w tętnicy szyjnej, gdyż pojawia się ono już wkrótce po rozpoczęciu skurczu, mianowicie opóźnia się mniej więcej o 0,093 sekundy, W przypadkach bardzo przyśpieszonej czynności serca określenie, czy zjawisko osłuchowe jest skurczowe, czy rozkurczowe, wymaga uprzedniego uregulowania czynności serca. W okresie skurczu serca odróżnia się 3 podokresy: 1) podokres napinania się mięśnia sercowego cechujący się tym, ze wszystkie zastawki są zamknięte, podokres ten trwa od rozpoczęcia skurczu komór do chwili otwarcia zastawek tętnicy głównej i płucnej; 2) podokres wyrzucania krwi przez komory do układu tętniczego; zastawki dwudzielna i trójdzielna są zamknięte, a półksiężycowate otwarte 3) końcowy podokres stężenia mięśnia sercowego. Wyodrębnienie tych podokresów umożliwiło wyjaśnienie powstawania tonów skurczowych na tętnicy głównej i płucnej. [więcej w: odbudowa kości szczęki, nerwiak zarodkowy, olx nekla ]